۱۳۸۸ اسفند ۳, دوشنبه

لازانيا با دست‌های جوهری / اول




اول: یه سوزن اول داستان از دستم رها شد. تا آخر داستان تمام حواسم به این بود که سوزن تو تن کی می ره! آخه هر دو چیزی تن شون نبود و هوس کرده بودن رو زمین با هم بازی کنن

دوم: چیزی از خارش ذهن یا یه چیزی مثل خار که يه گوشه ی مخ گیر می کنه، شنیدین؟ گیر می کنه، یه تصویر گوشه ی چشم، یه تعبیر اون تهِ خاب، یا یه تردید همین گوشه کنار ِ ذهن

سوم: یکی گفت اینا که آبلوموف بازی نیس. ولی وقتی من هنوز یه جایی از ذهنم رو نگاه می کنم، توش فقط همین دنیای سگی و سنگی رو می بینم و با این طور زندگی بیش تر حال می کنم

چهار: حواس تون بیش تر به گوشه های ذهنتون باشه. مثل گدا می شینن اما متمول ترین ِ افکار اند

پنجم: آهای! پنج عدد نیست. یه نشونه س. 5 هم عدد نیست؛ اینم نشونه س. تو دایره ی ذهن من که گوشه نداره، پنج کجا بشینه؟


ياسر

هیچ نظری موجود نیست:

كه مرا مي خواني

گنجفه با میم... یک شب از مرگ خواستم... اسم کوچکت را بگو... تا با جان صدایت کنم... میم اسم کوچک مرگ... شمارش معکوس تا میم... تا معنی ِ میم ِ مقامر ... تا ...

گنجه ي دل نوشته ها