۱۳۸۸ مرداد ۲۴, شنبه

اميدواري، مرز كشور ِ خسته ام


* به جاي عكس



نه چون آرش

كه حتا " آ " ي ِ بي كلاه آرش نيز نمي شوم

اما خودكارم را تا آخرين مرزهاي اميدم نشانه مي روم

بر تنه ي درختي آن سوي ِ نااميدي هم اگر نيز ننشيند

دست كم شرمنده ي چشمان در خاك نهفته ي دوستم نمي شوم

و اين گونه در بي تابي، يخ نمي زنم




ياسر

يك صد و چهل و هشتمين روز سال

كه مرا مي خواني

گنجفه با میم... یک شب از مرگ خواستم... اسم کوچکت را بگو... تا با جان صدایت کنم... میم اسم کوچک مرگ... شمارش معکوس تا میم... تا معنی ِ میم ِ مقامر ... تا ...