اينجا، نيست
نيست اينجا!
ياسر
نهمين روز دومين ماه آخرين فصل سال
۱۳۸۶ بهمن ۹, سه‌شنبه
۱۳۸۶ بهمن ۸, دوشنبه
خاك ِ ستري
سفيد، هستي ِ سفيد
سياه، مستي ِ سياه
و مي رسم به هستي ِ هميشه مست
ياسر
پنجاه و دو روز مانده تا پايان سال
سركش ِ كاف
خاك ريشه ي ِ درخت مي شود
آب ريشه ي ِ كوه
آتش ريشه ي ِ ابر
مرگ ريشه ي من
ريشه ام مي پويد آه، آب،
قطره قطره تاب
ياسر
سيصد و سيزدهمين روز سال
۱۳۸۶ بهمن ۶, شنبه
۱۳۸۶ دی ۳۰, یکشنبه
۱۳۸۶ دی ۲۴, دوشنبه
۱۳۸۶ دی ۲۳, یکشنبه
۱۳۸۶ دی ۱۳, پنجشنبه
۱۳۸۶ دی ۱۲, چهارشنبه
مي نشود
اين ناله هاي ِ آسمان
اين توبه هاي ِ سياه و سرد
با اولين طلوع باز پاره مي شود
آخر نگاه ِ آبي و گه لكه دار ِ سقف
از زردي و حرارت ِ خورشيد توبه كرده بود
اين توبه هاي ِ نصفه نيمه و
اين مويه هاي ِ زنگ
با هر چه هستي و با هر چه نيست هيچ
هر چند سرد و كرخت است ديده ها
پارو به دست
جمعيت ِ سفيدي و پاكي
درو نشد
آخر چگونه مي شود از نور توبه كرد؟
اما هنوز خاطره ي ِ نور شيشه اي
در چشم هاي ِ خرابه نشسته و
آواز مي كشد
با رنگ ِ سرخي ِ هر روزه ي ِ غروب
من توبه مي كنم از توبه هاي ِ تيره
از بودن ِ نحيف
ياسر
پنجمين روز از دومين هفته ي آخرين فصل سال
۱۳۸۶ دی ۱۱, سه‌شنبه
ريسمان ِ بودن
تكيه هديه مي دهم
ته مانده ي ِ پشتم براي خاك هاي ِ دور
تكيه مي كشم
و مي برم همين
تمام بار من براي درك روزها
بيا مقابلم بمان
اگر چه تكيه دار ِ من بدون پشت مي شود
نفس كشيدنت همان طناب
طناب ِ ايستادنم
كه من به آسمان روبرو هميشه تكيه مي دهم
و آسمان به من سلام
ياسر
هفتاد و نه روز مانده به پايان سال
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)