هميشه رد پا به روي ِ برف ِ تيره
و من اسير گام ِ پهن ِ شير
بيش تر براي تيزي و سفيدي ِ نگاه
تمام زردي ام ميان ِ چشم تو حباب مي شود
غبار ِ سردي و سپيد
نفس براي مرگ حبس مي شود
نگاه در نگاه ِ شير
يك هفته تا پايان اولين ماه آخرين فصل سال
گويي همين كه نمي دانم..... يا سِر يا سراب؟..... مي تواند نباشد هم چون تمام هستي..... كه نيست..... .. اما..... گويي همين كه مي نويسم ... .. .
۱ نظر:
مماس با زرد ِ زرد
ارسال یک نظر