من از تمام ِ هندسه
تمام ِ رنگ هاي ِ تيز
من ازخطوط و فاصله
من از سطوح و زاويه
من از تمام ِ خستگي
من از تمام مي شوم
و جمله هاي ِ بعدي ام
سه قطره رنگ ِ قهوه اي
به روي ِ كاه-مرگ ِ خاك
ياسر
سومين روز چهل و ششمين هفته ي سال
گويي همين كه نمي دانم..... يا سِر يا سراب؟..... مي تواند نباشد هم چون تمام هستي..... كه نيست..... .. اما..... گويي همين كه مي نويسم ... .. .
۱ نظر:
چی بگم دیگه هیچی نمی گم بوش تند شد
تنهایی وحشتناک تر از بی کسیه و من هم از خودم می گم
رها باش یار ِ همیشه رنجور
ارسال یک نظر