با هر چكيدن ِ سقف از نگاه ِ تاريكي
دچاره هاي ِ من از رنگ مي شود بي زار
كثيف بار كوچك ِ من بدون ِ آبي تيز
كنار مستي ساعت هنوز بيدار است
پديده ي ِ نرم و سفيد ِ آسوده
صداي ِ شيره ي ِ شهوت به دور ِ استمنا
خسيس ِ خيس مي شود چشمم
يكي دو قطره صدا از لبم نمي ريزد
شبم هميشه همين مي رسد به آخر ِ رنج
به سرنوشت هميشه بي امضا
ميان تونل بي كوه خاك مي كارم
درخت ِ دشت هاي ِ سفيد مي رويد
و خواب در ميانه ي يك تعبير
ياسر
يازده روز تا پايان پاييز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر