منم همان كه قهوه شد

كنار چشم ِ تا به تاي پنجره
ميان دود واژه ها و تيك تاك ِ تكه ها
يكي دو قطره اشك ِ قهوه اي
به روي ِ گونه هاي ِ ظرف ِ آجري


لبت به نام من هميشه تلخ مي شود
دليل ِ پاره پاره بودن ِ تمام تيره ساني ات
چكيدن همين دو قطره ذهن من
همين كه دوست دارمت


منم كه قهوه مي شوم
و فال انتهايي ات
پرنده بودن تو و
به طعم مرگ بودنم

همين دو خط انتها
تمام خواب هاي من
ته ِ نگاه ِ ظرف ِ قهوه ات







ياسر

دهمين روز آخرين ماه پاييز