۱۳۸۶ بهمن ۲۸, یکشنبه

ني







كجاي ِ كوه ايستاده ام كه
هر چه ناله مي كنم
خنده خنده مي كشد
دست روي دامنه


ازميان تور هاي ِ بافته
چكه مي كند سپيدي ِ ستاره اي
تكمه از كنار ِ شمع
خسته مي شود و من
آخر از نگاه تو راست مي كشم


خسته مي رسم
شايد از جنون ِ لحظه هاي ِ من
بي تاب
دور دور شوي



ياسر
دو روز مانده به آخرين ماه سي روزه ي سال

۱ نظر:

ناشناس گفت...

تو نزدیکتر از این دور کجا دیده ای؟

كه مرا مي خواني

گنجفه با میم... یک شب از مرگ خواستم... اسم کوچکت را بگو... تا با جان صدایت کنم... میم اسم کوچک مرگ... شمارش معکوس تا میم... تا معنی ِ میم ِ مقامر ... تا ...