۱۳۸۶ بهمن ۱۶, سه‌شنبه

گلوله






كسي چه مي داند، شايد
وقتي نارس از درخت افتادم،
دامن پرچين تر باشد و هنوز قرمز شوم و
نقطه



نقطه ميوه مي كند درخت ِ ما
و من عاشق ِ نقطه ي ِ سوم ِ شين
سبز مانده، نمي رسد
هم نمي رسد دستم




ياسر
سي صد و بيست و يكمين روز سال
ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

كه مرا مي خواني

گنجفه با میم... یک شب از مرگ خواستم... اسم کوچکت را بگو... تا با جان صدایت کنم... میم اسم کوچک مرگ... شمارش معکوس تا میم... تا معنی ِ میم ِ مقامر ... تا ...